تا زمانی که جهان را قفسم می دانم
هر کجا پر بزنم طوطی بازرگانم
گریه ام باعث خرسندی دنیاست چو ابر
همه خندان لب و شادند که من گریانم
حاضرم در عوض دست کشیدن ز بهشت
بوی پیراهن یوسف بدهد دستانم
زندگی مثل حصاری ز غم و دلتنگی است
مرگ ای کاش رهایم کند از زندانم
بیت آشفته ایَم در غزلی ناموزون
میل دارم که ردیفی بدهد پایانم.
عروس برف زیبا کرده این شب‌ها خراسان را
,رهایم ,کند ,ای ,زندانم ,بدهد ,کند از ,کاش رهایم ,ای کاش ,مرگ ای ,از زندانم
درباره این سایت